سلام علی آل یاسین

خوشا آنان که خوب بهره بردند
                                               به صاحب خانه ،خوب دل سپردند

میهمانی تمام شد ،لحظات آخر ضیافت شده .

خدایا!می خوام بگم اسم منوحتما جزء لیست  میهمانی بعدی بذاری.

امام سجاد(ع) در نیایش آخر ماه مبارک، با این ماه نور وبرکت خداحافظی نمی کردند ،بلکه در چندین فراز فقط سلام ودرود به این ماه می فرستادندومی فرمودند:

” سلام برتو ای بزرگ ترین ماه خدا،و ای عید دوستان خدا.سلام بر تو ای گرامی ترین اوقاتی که همنشین ما بودی،وای بهترین ماه در همه روزها وساعت ها.سلام بر تو ای همنشین که تا هستی پُر قدر ومنزلتی،وچون از ما جدا شوی ،فراق تو درد ناک است.سلام برتو ای همدمی که چون آمدی،بر دل ما آرامش آوردی وشادمان کردی،وچون سپری شدی،مارا در وحشتِ تنهایی گذاشتی ودرد فراق افزودی…
وچقدر زیبا فرمودند:
“السّلامُ علیکَ مِن شهرِ لا تُنافِسُهُ الایّامُ” سلام بر توای ماهی که روزهای دیگر سال باتو رقابت وهمچشمی نتوانند.“
خدایا!ماهم با این ماه عزیزت وداع نمی کنیم فقط با حسرت از لحظات آخرش فیض می بریم.

گزیده ای از دعای 45 صحیفه سجادیه.

شب هایی که سراسر نور است وروشنایی برسر سجاده ی عشق می نشینم وفرازهای جوشن کبیر را زمزمه می کنم.

ولی خدای عزیزم !خوب می دانی ومی دانم، اگر تمام عالمیان بنشینند وبه تعدادتمامی موجودات عالم امکان  فرازهایی در وصفت بگویند،نتوانند ذره ای از لطف ورحمتت را وصف کنند.

ای منزه وپاک از هر عیب ونقص ،با هربارگفتن “سبحانک یالا اله الاانت الغوث الغوث خلصنا من الناریارب“به خودت پناه می آورم وتورا می خواهم،فقط تو را!

چرا که ،جز خودت را یارای این نیست تا از اوطلب یاری کنم.

ماه من به نیمه رسیدی ومن هنوزبه درک درستی از تو دست نیافتم.

به قول شاعر چقدر زود دیر می شود …

ربنا گفتن در ماه میهمانیت را دوست دارم.
ربنا گفتن هایی که با تمام وجود برای خودت،فقط خودت بلند می شود ،فرقی نمی کند هنگامه ی سپیده ی صبح باشد یا نیمه های شب یاشامگاه یالحظه های ناب روزه داری…
بارالها !
هرثانیه ازاین لحظه های ماه نورانیت رادوست دارم وبه آن عشق می ورزم.چرا که ثانیه هایش بوی تورا می دهد،بوی مهر تورا،بوی مهربانی تورا،بوی جود وکرم تو را.
نیایش هایش را دوست دارم،عاشقانه های نمازش را دوست دارم. چرا که نیایش های این ماه رنگ دیگری دارد .گویی همه سبک بال شده اند وجز خودت را جستجو نمی کنند،جزخودت را نمی خواهند.

بارالها!
چه می شد که دلهای خسته ما وقتی که در این ماه پرگرفت واز آلودگی ها پاک شد دیگر گرفتار این آلودگیها نشود.
کاش !دلهای صیقلی شده ی رمضانی ما در ادامه ی راه با همین سبک بالی در آستانه ی مهر وعشق تو به پرواز درآیدوبرای رسیدن به خودت به همین پاکی وبی آلایشی طی طریق کند.

خدایا چه عاشقانه مرا پذیرفتی چه عاشقانه دوباره به خوان نعمت های بی کران خودت راهم دادی.
هیچ نپرسیدی در یازده ماه غفلت چه کردم در دلم چه بوده وچه گذشته !
بدون هیچ پرسش وپاسخی دوباره مرا خاستی ،دوباره لطف ،دوباره مهر،دوباره جود وکرم!
چه گویم چه دارم که بگویم در برابر این همه مهر وکرمت ،فقط می توانم بگویم مثل همیشه بگیر دستانم را که جز خودت دستگیری ندارم.

یارب !دستهایم خالیست، کوله باری ازغفلت و گناه دارم ،توام از درگهت برانی کجاپناه ببرم؟کجا؟؟؟
در این ماه که باران فیض ورحمتت مرا خیس میکند کاش نمی از این باران بر دلم بنشیند تانرم شود وغیرتورا در خود راه ندهد.