سلام علی آل یاسین

امام ابعاد عرفانی عید قربان را اینگونه تبیین می‏کند: «مسئله قربانى فرزند يك باب است كه به حسب البته ديد نوع بشر، مسئله مهمى است، لكن آن چيزى كه مبدأ اين عمل مى‏شود، آن چيزى كه مقابله ما بين پدر و پسر را در آن جا متحقق مى‏كند، اين يك مسائل قلبى و روحى و معنوى است، فوق اين مسائلى كه ماها مى‏فهميم. ما همين مى‏گوييم كه ايثار كرد، قربانى كرد و واقعاً اين طور بوده است، مهم هم هست. لكن آيا در نظر ابراهيم هم ايثار بوده است؟ ابراهيم هم در نظرش اين بوده است كه حالا يك چيزى، تحفه‏اى مى‏برد پيش خدا؟ اسماعيل هم- سلام اللَّه عليه- در نظرش بوده كه يك جانفشانى دارد مى‏كند براى خدا؟ يا مسأله اين نيست. اين مسئله‏اى است كه تا نفسانيت انسان هست، خوديت انسان هست، ايثار اسمش هست. من ايثار مى‏كنم در راه خدا فرزندم را، من ايثار مى‏كنم در راه خدا جان خودم را. اين، براى ما مهم است و زياد مهم است، براى ابراهيم نيست مسأله اين، ايثار نيست. ابراهيم خودى نمى‏بيند تا ايثارى كرده باشد، اسماعيل خودى نمى‏بيند تا ايثار كرده باشد. ايثار اين است كه من هستم و تو هستى و عمل من و براى تو و ايثار. اين، در نظر بزرگان اهل معرفت و اولياى خدا شرك است، در عين حالى كه در نظر ما كمال بزرگى است، ايثار بزرگى است.

عيد براى ما يك معنا دارد، براى ابراهيم و براى پيغمبرها يك معناى ديگرى دارد، ما هم عيد مى‏كنيم، آنها هم عيد مى‏گيرند، لكن آنهايى كه عيد مى‏گيرند عيد لقاست، آنها عود مى‏كنند به آن جايى كه از آنجا ظاهر شدند و عيد مى‏گيرند براى اين امر، البته بعد از ارجاع به- باز از آن معناى سير الهى- بعد از ارجاع اسمش عيد مى‏شود. و بعدهاى معنوى‏اش بسيار زياد است و دست ما از آن كوتاه است و بعدهاى سياسى و اجتماعيش هم زياد است و زياد بوده است و اميدواريم كه زياد بشود.»

منبع:

صحيفه امام، ج‏19، ص 49

الهی!

شنــاخت تو ما را امان!                                    

و لطف تو مـــا را عیـــان

الهی!

فضـــل تـــو ما را لوا,کنف تــــو ما را ماوی !

 گرفته شده از الهی نامه خواجه عبدالله انصاری

شب محفل انس دوستان خدا وتماشاگه راز عارفان است.درحدیثی قدسی آمده است:

“ای داوود،چون تاریکی شب تورا فراگرفت ،نگاهی به بالا آمدن ستارگان در آسمان بینداز ومرا تسبیح گوی وفراوان به یاد من باش تامن به یاد ت باشم.
ای داوود،همانا عارفان سرمه ی بیداری به چشمهایشان کشیده اند وشب را در قیام اندورضای مرا ازاین رهگذر طالب اند.
ای داوود،هرکس که شب فقط به خاطر من نمازگذارد آن گاه که مردم درخواب اند،پس به فرشتگانم دستور می دهم تا برای او استغفار کنندوبهشت من مشتاق او شود.”

گرفته شده از: کتاب سوخته،درسیر وسلوک عارف توحیدی شیخ انصاری همدانی.ص 49